کوچه

• « کوچه - فریدون مشیری »

بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم

همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم

شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم،

شدم آن عاشق دیوانه که بودم

یه شب...

به شب سلام که جای شهاب اشکهایش قلب زمین را افروخته.

چشمک ستارگانش خواب را از چشم عشاق ربوده.

آغوش مهتابش قلب اقیانوسها را گشوده.